Gmach Pruskiej Poczty Królewskiej (obecnie Poczty Polskiej)

Neogotycki gmach poczty postawiono na miejscu wyburzonych po 1873 r. obwarowań nowożytnych i kazamatów między obecną Bramą Portową a Bastionem Królewskim, zamykających od zachodu dawny zielony plac parad, zwany później berlińskim.

Wstępny projekt gmachu opracował w 1900 r. arch. Rechenberg, a ostateczny wykonał radca budowlany Hinze.

Budowę realizowano w latach 1901-1905. Przeznaczony był dla Pruskiej Poczty Królewskiej. Pierwszą kondygnację zajmował urząd pocztowy, a pozostałe mieszkania urzędników pocztowych.

Trzykondygnacyjny gmach wykonany z czerwonej, miejscami glazurowanej, cegły posiada bogato zdobioną elewację. Od frontu trzy ryzality z bramami wjazdowymi na poziomie przyziemia, dwa z nich z torowiskami, po których na wewnętrzne dziedzińce poczty, wjeżdżały przed laty tramwaje bagażowe o czym świadczą istniejące do dzisiaj szyny.

Ryzality środkowy pięcioosiowy zaś boczne jednoosiowe, wypełnione w górnych partiach blendami. Dolna część wszystkich elewacji posiada wysoki kamienny cokół. Stalowe kraty, balustrady i poręcze schodów świadczą o wysokim kunszcie kowalskim wykonawców.

Przed gmachem rosną wiekowe cztery dęby szypułkowe. Od zakończenia wojny budynek jest zajmowany przez Pocztę Polską.