Politechnika Morska

Politechnika Morska zajmuje dwa gmachy w południowej pierzei nadodrzańskich tarasów, uformowanych w pierwszych latach XX w.

Gmach od strony południowej, wg proj. arch. Emila Drewsa, zbudowano w stylu późnego historyzmu w latach 1902–1905 dla Krajowych Zakładów Ubezpieczeń. Gmach od strony północnej, wg proj. Heinricha Osterwolda, zbudowano w stylu neorenesansu niderlandzkiego w latach 1914–1921 dla Naczelnej Dyrekcji Ceł. Od 1963 r. jest siedzibą uczelni morskiej. Nad portalem głównym znajduje się kartusz z datą budowy.

Wały Chrobrego (Hakenterasse) uformowane i zabudowane zostały z inicjatywy ówczesnego nadburmistrza Szczecina Hermanna Hakena wg proj. arch. Wilhelma Meyera Schwartau, w latach 1902-1921. Powstały na miejscu wyburzonego Fortu Leopolda z lat 1724-1740. Tarasy liczące ok. 500 m długości i 19 m wysokości, obsadzone lipami zabudowane gmachami o oryginalnej bryle miały stać się wizytówką Szczecina.

W latach 1902-1905 realizowano budowę pierwszego narożnego gmachu w stylu późnego historyzmu wg proj. architekta Emila Drewsa przeznaczonego dla Krajowych Zakładów Ubezpieczeń (Landesverziherungs- anstalt). Po ostatniej wojnie mieścił się w nim Główny Urząd Morski i Centralny Zarząd Rybołówstwa Morskiego. W 1962 r. gmach przekazano Państwowej Szkole Morskiej przekształconej w 1968 r. w Wyższą Szkołę Morską, później w Akademię Morską.

Następny neorenesansowy gmach zbudowany został jako czwarty na tarasach wg proj. radcy budowlanego Heinricha Osterwolda dla Naczelnej Dyrekcji Ceł. Budowę podjęto wiosną 1914 r. ale z powodu wojny dopiero od wiosny 1919 r. kontynuowano kończąc w 1921 r. W 1923 r. gmach przekazano Krajowemu Urzędowi Skarbowemu (Landes Finanzamt). Godzi się wspomnieć, że początkowo zamierzano zbudować wieżę o wysokości 25 m z dwoma galeryjkami i neobarokowym hełmem z chorągiewką. W okresie powojennym gmach był siedzibą Zarządu Portu Szczecin. W latach 1962-1968 zajmowała go Państwowa Szkoła Rybołówstwa Morskiego, później Wyższa Szkoła Morska.