Pomnik Adama Mickiewicza

Postać wybitnego polskiego wieszcza epoki romantyzmu ustawiono na cokole dawnego pomnika cesarza Prus Fryderyka III. W marcu 1968 r. stał się miejscem pamiętnej manifestacji studentów przeciwko panującemu porządkowi społeczno-politycznemu.

Pomnik to dzieło szczecińskiego rzeźbiarza Sławomira Lewińskiego, odsłonięty został 3 maja 1960 r. dla uczczenia 1000-lecia Państwa Polskiego. Posąg Adama Mickiewicza stanął na cokole, na którym od 1913 r. do czerwca 1942 r. stał konny pomnik z brązu, cesarza Fryderyka III panującego od 9 marca do 15 czerwca 1888 r. Pomnik był dziełem Ludwiga Manzla.

Pomnik Adama Mickiewicza od wielu lat jest ulubionym miejscem spotkań szczecinian. W marcu 1968 r. stał się miejscem pamiętnej manifestacji studentów przeciwko panującemu porządkowi społeczno-politycznemu, której pretekstem było wystawienie w Warszawie utworu Mickiewicza - „Dziady”.

Adam Mickiewicz uznawany jest za najwybitniejszego polskiego poetę nie tylko epoki romantyzmu. Obok epokowego dzieła „Pana Tadeusza”, był autorem m.in. „Ballad i romansów”, „Dziadów”, „Grażyny”, „Konrada Wallenroda”, „Sonetów Krymskich” i innych utworów. Jednym z najwcześniejszych jego dzieł był napisany w 1821 r. utwór „Cztery toasty pewnego chemika na cześć istot promienistych”, czyli „Wiwat elektryczność!”.

Poezja Adama Mickiewicza urzekła wybitnego szczecińskiego kompozytora Carla Loewego (1796-1869) uznawanego w muzyce za twórcę solowej ballady romantycznej. Tu w Szczecinie skomponował on muzykę do ballad naszego wieszcza, przetłumaczonych na język niemiecki przez Carla von Blankensee, tj. „Czaty” (Der Woywode), „Panicz i dziewczyna” (Der junge Herr und das Maedchen), „Pani Twardowska” (Frau Twardowska), Pierwiosnek” (Die Schlesselblueme), „Świtezianka” (Das Swiesmaedchen), „Trzech Budrysów” (Die drei Budrisse) oraz „Wilija, naszych strumieni rodzica” (Wilija und das Maedchen)”. Dzieło pt. „Polskie ballady” (Die Polnische Balladen ) wydano w Niemczech w 1837 r.