Maria Antonina Boniecka

z domu Olaszewska (ur. 19.06.1910r. w Warszawie), pisarka, publicystka, felietonistka. Dyplom magistra filozofii uzyskała w 1934r. w Wolnej Wszechnicy Polskiej w Warszawie.

Nauczycielka (1934-39) w szkole zawodowej dla dorosłych. W 1937 r. odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi za pracę z analfabetyzmem. Od 1942r. żołnierz Armii Krajowej. Aresztowana podczas powstania warszawskiego, została osadzona w obozie w Małszycach.

Ze Szczecinem związana od 1946r. W latach 1947–48 kierownik literacki w pierwszym Teatrze w Szczecinie (Teatr Mały). Nauczycielka j. polskiego w II Państwowym Męskim Gimnazjum, słynnym „Pobożniaku”. Prelegentka Towarzystwa Wiedzy Powszechnej. Współpracowała z Rozgłośnią Polskiego Radia. Była inicjatorką i redaktorką naczelną tygodnika „Morze i Ziemia”. Od 1952r. członkini Związku Literatów Polskich. W 1959r. otrzymała Literacką Nagrodę Miasta Szczecina. Szykanowana i zastraszana przez władze komunistyczne PRL w 1965r. wyjechała wraz z rodziną do Australii.

Autorka ponad 200 reportaży i felietonów, kilku powieści, m.in.: Przez okienną szybę (1946); Nad wielkim zalewem (1950); Opowieść o Justynie (1955-56); opowiadania Księga miłości i cierpienia (1958). W 1975r. na obczyźnie ukazała się jej ostatnia książka Ucieczka za druty.