Budynek Rektoratu Uniwersytetu Szczecińskiego

Budynek po wojnie był siedzibą Studium Nauczycielskiego, Wyższej Szkoły Pedagogicznej, różnych wydziałów Uniwersytetu Szczecińskiego, a ostatecznie rektoratem tej uczelni. Na elewacji znajdują się sentencje Seneki i Iuvenalisa.

Pierwszy tymczasowy gmach gimnazjum im. Króla Wilhelma zbudowano przy obecnej ul. Wielkopolskiej 14 a oddano do użytku 11 października 1880 r. Miał on jednak charakter przejściowy, bowiem rosnące potrzeby edukacyjne powodowały, że główną siedzibą szkoły miał stać się reprezentacyjny gmach, którego projekt wykonany przez radcę budowlanego Rönnebecka 21 lipca 1885 r. został zatwierdzony dopiero 27 kwietnia roku następnego. Podobnie jak długo czekano z wydaniem pozwolenia na budowę, podobnie stało się i przy przekazaniu gmachu do użytku. Pierwsze zgłoszenie złożono 29 kwietnia,1886 r. a odbiór końcowy z wytknięciem licznych usterek odbył się dopiero w kwietniu 1888 r. Poświęcenie i przekazanie do użytku nastąpiło 12 kwietnia 1888 r.



W końcowej fazie wojny uszkodzeniu uległ łupkowy dach, który podczas powojennej odbudowy zmieniono na ceramiczny. Po odbudowie umieszczono tu szkołę podstawową, później Zakład Wychowawczy dla Dzieci Głuchych. Na pocz. lat 60 był siedzibą Studium Nauczycielskiego, później Wyższej Szkoły Nauczycielskiej, następnie Pedagogicznej. Od 1995 po gruntownej przebudowie jest siedzibą Rektoratu Uniwersytetu Szczecińskiego.



W elewacji wyróżnia się ozdobny ryzalit środkowy ze schodami i głównym wejściem, z muszlową niszą nad nimi, w której do ostatniej wojny stało popiersie króla Wilhelma. Po wojnie przejściowo ustawiono w niej popiersie W.I. Lenina.



W lewym ryzalicie łaciński napis „MENS SANA IN CORPORE SANO” (Zdrowy umysł w zdrowym ciele) autorstwa Iuvenalisa, w prawym natomiast NON SCHOLAE SED VITAE DISCIMUS (nie dla szkoły, lecz dla życia się uczymy) autorstwa Seneki.