Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa

Projektantem kościoła był arch. Bernard Stahl, a jego budowę w stylu modernistycznym, z powodu zaangażowania Prus w działania I wojny światowej, realizowano w latach 1913-1919.

Po wojnie stał się kościołem rzymsko-katolickim.

Świątynia jest budowlą trójnawową, w całości konstrukcji betonowej, wzniesioną na planie prostokąta z półkolistym prezbiterium. Na frontowej elewacji wieży wykonana współcześnie z piaskowca postać Chrystusa, dzieło rzeźbiarza A. Szulca. Nad wejściem środkowym znajduje się płaskorzeźba z wizerunkiem św. Jerzego na koniu walczącego ze smokiem.

W 1986 r. na wieży zawieszono 4 dzwony: „Serce Jezusa” o wadze 1200 kg, „Matka Boska Częstochowska” o wadze 701 kg, „Jan Paweł II” o wadze 580 kg i „Św. Maksymilian Kolbe” o wadze 350 kg.

We wnętrzu kościoła znajduje się neogotycki ołtarz z ok. 1880 r. przeniesiony w czasie wojny ze spalonego kościoła przy ul. Bogurodzicy, przedstawiający Ostatnią Wieczerzę.

Nad łukiem tęczowym znajduje się współczesna polichromia przedstawiająca Chrystusa w otoczeniu polskich świętych i aniołów.