Domki Profesorskie

Domki Profesorskie były częścią kompleksu zabudowań Kolegium Mariackiego, w skład którego wchodziły budynek szkolny, refektarz, sypialnie, kuchnie, piwnice, dom kapituły, domy duchownych, a także browar.

Po powstaniu Pedagogium Fundacji Mariackiej w 1543 r. w kilka lat później (ok. 1550 r.), w miejscu siedziby kapituły przy ul. Mariackiej 25 zbudowano dom z dużą salą wykładową, tzw. auditorium z jadalnią i pomieszczeniami mieszkalnymi dla studentów. Obok niego (ul. Mariacka 26) powstał budynek administracyjny, zwany „ekonomią”, w którym mieściły się pokój administratora, izba sądowa i archiwum. W jego piwnicach znajdowały się składy wina, piwa, drewna opałowego, karcer dla studentów i więzienie dla chłopców poddanych. Na poddaszu był skład zboża dostarczanego tam w skrzyniach przy pomocy żurawika. W podwórzu stał browar (studenci Pedagogium mieli półlitrowy dzienny przydział piwa).

W domkach od nr 6 do 12 mieszkali rektor i jego zastępcy, dziekani, archidiakoni, kapelani, organista, zakrystianin i inni.

Po przejęciu miasta przez władze pruskie, na polecenie króla inż. por. Freund opracował w 1737 r. projekt przebudowy domków w stylu klasycystycznym. W latach 1737-1742 znani budowniczowie kościołów Labry i Knobel, dokonali przebudowy domków zmieniając elewację frontową z południowej na północną.

W końcu XVIII w. umieszczono w nich szpital garnizonowy, a na pocz. XIX w. po przebudowie arsenał gwardyjski.

W okresie międzywojennym domki pełniły funkcje mieszkalne i taką funkcję spełniają dzisiaj, po powojennej odbudowie.