Fragment Średniowiecznego Muru Obwarowań

To najstarszy fragment średniowiecznych fortyfikacji Szczecina, z początku XIV w.

Nad warstwą kamieni polnych położono siedem warstw starego muru ceglanego. Początkowo obwarowania miejskie były drewniano-ziemne, potem zastąpiono je bardziej trwałą konstrukcją z kamienia lub cegły. Duże utrudnienie we wznoszeniu średniowiecznych obwarowań sprawiało usytuowanie miasta na dwóch poziomach i konieczność poprowadzenia murów zbiegających z górnego poziomu na niższy, na krawędzi zboczy wąwozów. Z tego też powodu dolna część muru obronnego stanowiła zabezpieczenie skarpy.

Mury obronne liczyły 2510 m długości, miały 4 bramy (Młyńska, św. Ducha, Panieńska, Passawska), 8 furt i niemal 30 baszt.

Do końca XV w. Szczecin był już w całości otoczony murami ceglanymi i podwójną fosą przedzieloną wałem obronnym.

Na zabytkowym murze, dla upamiętnienia pogoni wojsk hetmana Stefana Czarnieckiego za wycofującą się armią szwedzką po słynnym „potopie” umieszczona została tablica o treści: „1657 -1957. W trzechsetną rocznicę walk wojsk hetmana Stefana Czarnieckiego na ziemi szczecińskiej. Społeczeństwo Pomorza Zachodniego". Była to typowa dywersja (łupieżcza, odwetowa), żeby odciągnąć Szwedów od działań w Polsce (część Pomorza ze Szczecinem była pod panowaniem Królestwa Szwecji na mocy pokoju westfalskiego z 1648 r.).