Baszta Siedmiu Płaszczy

Baszta, zwana także Panieńską, była jedną z czterech bram średniowiecznych murów obronnych, liczących 2510 m długości.

Baszta z XV w. jest pozostałością średniowiecznych, gotyckich fortyfikacji. Przed II wojną światową szczelnie otaczały ją kamienice, ale naloty aliantów zniszczyły gęstą zabudowę Podzamcza. Baszta wyłoniła się po uprzątnięciu gruzów, zrekonstruowano ją w 1964 r., dekorując szczyt charakterystycznymi dla architektury obronnej blankami (krenelaż) oraz spiczastym hełmem.

Nazwa Baszta Siedmiu Płaszczy pochodzi od legendy o nieuczciwym, nadwornym krawcu, który dostał zlecenie uszycia siedmiu płaszczy na wyprawę księcia Bogusława X do Ziemi Świętej. Krawiec uległ namowom żony i zrobił dla niej suknię ze skrawków materiału. Za karę został osadzony w przyzamkowej baszcie.