Kościół Garnizonowy św. Wojciecha
Kościół powstał w latach 1906-1909 wg projektu Jürgena Krögera.
Zbudowany jest z cegły, ma masywną, asymetrycznie ustawioną wieżę o wysokości 65,5 m. Styl budowli jest eklektyczny: w większości to neogotyk, ale w dekoracji są też motywy neoromańskie.
Należał do parafii ewangelickiej, jego patronem był Jan Bugenhagen, ojciec reformacji na Pomorzu. Obecnie jest rzymsko-katolickim kościołem garnizonowym.
Hala świątyni posiada długość 35 m, szerokość 23 m, wysokość hali 17 m, natomiast wieża liczy 65,5 m wysokości.
Podczas II wojny światowej został częściowo zniszczony. Odbudowę podjęto zaraz po zakończeniu wojny, a w 1948 r. został poświęcony i dla rzymsko-katolickiej parafii garnizonowej.
We wnętrzu na uwagę zasługują, m.in:
- neogotycki ołtarz z wapienia z 1908 r. i ambona dzieło R. Schimmera z 1909 r.,
- obraz patrona świątyni św. Wojciecha i Ostatniej Wieczerzy,
- urny z prochami i ziemią z pól bitewnych Cedyni, Kołobrzegu, Podgajów i Siekierek,
- na filarach nawy głównej malowidła przedstawiające postacie czterech ewangelistów,
- pneumatyczne organy 16-głosowe wykonane przez Brandta z Wałcza (przed wojną kościół posiadał organy 36-głosowe),
- pod arkadami tablice z brązu przedstawiające orła oraz herby miast Polski zachodniej i północnej,
- witraż nad ołtarzem głównym przedstawiający śmierć św. Wojciecha, a witraż nad chórem przedstawiający św. Cecylię.
- w kruchcie tablica poświęcona pamięci Żołnierzy Września i Powstania Wielkopolskiego,- kraty pod chórem wg proj. Krystyny Bogdan wykonali szczecińscy rzemieślnicy w 1972 r.
W 2012 r. uruchomiono przy kościele fontannę, której kształt jest wzorowany na fragmencie neogotyckiej fasady. Tryskająca, podświetlona kolorowo woda ma kształt łuków i tworzy bramę wodną.